voorbereiding 2023

Voorbereiding wintersport 2023

Het is begin juli 2022 en over een paar weken is het 22 juli. Net als alle voorgaande jaren is het dan Rob zijn verjaardag. Negenenzestig jaar jong zal hij worden. Tim en ik zijn in conclaaf. Wat geef je aan je vader als hij 69 wordt? We besluiten dit keer geen flesje wijn te geven, daar heeft hij er al genoeg van. Een nieuw paar hardloopschoenen? Nee, dat is ook verleden tijd. Dan schiet het ons te binnen; een paar dagen op pad naar Zakopane met zijn twee zonen. Dat is leuk! We kunnen dan gelijk de laatste voorbereidingen treffen voor de wintersportreis van februari 2023. Op 22 juli neemt Rob zijn cadeau met genoegen in ontvangst. Hij zou er bijna een wodkaatje op drinken, maar het is nog te vroeg op de dag.

Onze reis begint donderdagochtend 3 november in alle vroegte en we hebben daarom besloten om de woensdagavond ervoor te overnachten op vliegveld Eindhoven. Rob kampt nog met de naweeën van een mosselpannetje, maar aan de hotelbar laat hij zich niet kennen. Afgezien van de ontbrekende bitterballen worden we goed verzorgd door barmanka Agnes. Gezien het pittige programma van de komende dagen maken we het niet laat en liggen we op tijd in bed.

Donderdagochtend vroeg begint de reis. Rob sluit zich zelf nog buiten van zijn kamer, maar dat wordt snel verholpen. We schuifelen door de douane en keurig om 07.00 uur gaan we de lucht in. Na een kleine twee uur staan we op het vliegveld in Krakow. Het is even zoeken naar de auto die Tim voor de komende dagen geregeld heeft. De locatie van de autoverhuur hebben ze zonder overleg met ons verplaatst, maar uiteindelijk vinden we de verhuurder en auto en zetten we koers richting Zakopane. Zoals elk jaar is ons eerste aandachtspunt de (snel)weg tussen Krakow en Zakopane. Al jaren lang wordt er gewerkt om deze voormalige tweebaansweg om te toveren tot een moderne vierbaansweg. Inmiddels zijn er grote delen klaar, maar nog niet alles. Ongeveer halverwege wordt er gewerkt aan een tunnel die de route tussen Krakow en Zakopane met zo’n 15 min kan versnellen. Met ons bouwvakkersoog schatten we in dat de tunnel in februari klaar zou moeten zijn, maar geen garanties…. Voordat we in Zakopane zijn, bezoeken we de markt in Nowy Targ. Tot mijn verrassing is de markt totaal vernieuwd. Geen blubber meer aan de schoenen en ook geen levend vee dat verkocht wordt. Het blijkt dat ik al jaren niet op de markt meer ben geweest want Rob en Tim vertellen mij dat de oude markt al vijf jaar geleden is vernieuwd en verplaatst. Om de innerlijke mens in conditie te houden, gaan we op zoek naar de eerste Poolse gerechten. Rob gaat voor de zurek, Tim en ik kiezen voor de rode bietensoep met een kroket.

Goed gevuld rijden we door naar Zakopane en arriveren we een klein uur later bij Willa Magnolia. Hier overnachten we de komende dagen. Nadat we zijn ingecheckt en ons even hebben opgefrist, storten we ons direct op het regelen van de laatste zaken. Voor de komende wintersportreis in februari hebben zich al veel mensen aangemeld. Om deze mensen een goed onderkomen te geven, moeten we nog enkele zaken regelen met de betreffende hotels. Helaas treffen we in de hotels niemand aan die ons verder kan helpen om de laatste plooien glad te strijken. We besluiten het er voor nu bij te laten en gaan op zoek naar een versnapering. Onze eerste stop is op het dakterras van het nieuwe winkelcentrum in de hoofdstraat Krupowki. In de zon genieten we daar van een biertje en een stukje pizza. Als de zon ondergaat en het afkoelt besluiten we door te gaan naar onze stampub; Seagrams. Tot onze grote schrik hangt er een zeil voor de ramen. Door een gat in het zeil kunnen we nog net zien dat de pub, met uitzondering van de bar, geheel leeggehaald is. Hoe moet dit nou straks in februari?? Teleurgesteld lopen we door in de Krupowki op zoek naar een ander onderkomen. Door zijn jarenlange Zakopane ervaring weet Tim gelukkig de Appendix bar te vinden. Een leuke bar, gezellige muziek en barmanka Alexandra. We worden goed verzorgd door Alexandra en het wordt steeds gezelliger. Alexandra vertelt dat er ’s-avonds een karaoke avond is. We besluiten hier niet op te wachten, de karaoke bewaren we voor februari. De maag knort en we zetten koers naar Zohylina Niznio oftewel ‘Bijtje twee’. Een authentiek Pools restaurant waar al vele herinneringen zijn gemaakt door onze wintersportgroep. Tim en Rob worden hartelijk onthaald door barmanka Barbara. Rob en Barbara schijnen vroeger wel eens dansend door het restaurant gegaan te zijn. Helaas zijn daarvan geen bewegende beelden beschikbaar. We bestellen een lekkere hap, een klein borreltje en onder begeleiding van Kapella (band) Huzary beëindigen we de avond.

Vrijdagochtend melden Tim en ik ons okselfris aan het Poolse ontbijt. Rob is al enige tijd wakker en heeft al verkennend werk verricht bij een van de hotels voor komende februari. Er is toegezegd dat er via de mail uitsluitsel komt. We wachten af… Vandaag bestaat de planning uit een bezoek aan het kerkhof, de paardenmevrouw en alles wat verder op ons pad komt. Na het ontbijt wandelen we richting het kerkhof. Op het kerkhof gaan we op zoek naar het graf van Krzyztof en Anka. Dit waren de mensen waar we (Rob, Marian, Tim en ik) vroeger verbleven tijdens onze reizen naar Polen. Beiden zijn overleden en Rob heeft een steen mee, die hij graag op het graf wil leggen. Afgelopen februari had Rob ook al een poging gewaagd om het graf te vinden, maar dit resulteerde toen in een fikse glijpartij op het kerkhof, waarna Rob de moed op gaf. Nu is het kerkhof beter begaanbaar en vinden we na een klein halfuur het graf. Na een kort moment van stilte wordt de steen achtergelaten en gaan we verder richting de paardenmevrouw. Zij regelt jaarlijks de huifkartocht door Zakopane. Helaas blijkt ze niet thuis te zijn. De kinderen vertellen dat ze in de kappersstoel zit en dat we het over een uur nog maar eens moeten proberen. Om het uur te overbruggen maken we een wandeling en nemen we wat te eten bij Karzcma Holny. Na ruim een uur melden we ons wederom bij de paardenmevrouw en dit keer hebben we meer geluk. Ze is thuis en wil ook nog zaken met ons doen. Met een voldaan gevoel lopen we terug richting het centrum van Zakopane. Onderweg besluiten we Sopa te bezoeken. Het restaurant ligt in de buurt bij waar , in het verleden , de hotels lagen voor de wintersport. Bij binnenkomst blijkt (tot ons verdriet) dat het restaurant gemoderniseerd is . De kenmerkende bar is verdwenen en ze hebben nu een open keuken. Om het verdriet te stillen nemen we een klein drankje en lopen we daarna verder naar het centrum. Omdat het ons gisteren goed is bevallen in de Appendix Bar, besluiten we daar terug te keren. Barmanka Alexandra blijkt vandaag vrij te zijn en zit aan onze kant van de bar. Alexandra blijkt een grote liefde te hebben; Cocaïne. Een aparte naam voor een hond, maar hij doet verder geen vlieg kwaad. Na enkele drankjes beginnen we honger te krijgen. Alexandra adviseert ons restaurant Tunel aan. Geen van ons drieën is daar ooit geweest en dit is een goede kans Tunel uit te proberen. Alexandra gaat, na enig aandringen van haar kant, met ons mee te eten. Het eten is lekker in het restaurant, maar qua sfeer blijft het achter bij andere plekken. Alexandra vindt ons erg aardig en wil graag mee naar de volgende bar. Wij zien dat niet zo zitten en na het eten ontdoen we ons op een tactische manier van Alexandra en Cocaïne. We brengen een bezoek aan ‘Legenda Nietoperza’ een ondergronds etablissement met vies bier en we schommelen daarna nog wat na in de Pianobar. We willen de avond afsluiten in de Gugubar. De taxichauffeuse verstaat de ‘Gogobar’. Nu blijk je bij de Gogobar een drankje uitgeserveerd te krijgen door een dame in weinig verhullende kleding. Dit willen we natuurlijk niet…Gelukkig hebben we op tijd door dat de taxi niet richting de Gugubar rijdt en kunnen we de chauffeuse de juiste richting wijzen. Bij aankomst blijkt de Gugubar gesloten. Waren nu toch maar naar de Gogobar gegaan… Dan maar richting ons bed.

Regen! De hele dag regen op de zaterdag. Het is geen weer om ons met de benenwagen te verplaatsen. Om de dag door te komen besluiten we richting de Kasprowy Wierch te gaan, de hoogste (begaanbare) berg bij Zakopane. Als het regent in het dal, sneeuwt het wellicht op de top van de Kasprowy. Met de taxi laten we ons naar de gondel rijden. Onderweg blijkt dat de weg naar de gondel op driekwart versperd is vanwege wegwerkzaamheden. Het laatste gedeelte doen we per voet. Enigszins natgeregend komen we bij de gondel. Gesloten….. Juist in deze week is de gondel gesloten vanwege onderhoud. Een beginnersfout van deze Polengangers. Altijd checken of de gondel open is voordat je die kant opgaat. Het regent dusdanig hard dat we het nog niet aandurven om gelijk terug naar het centrum te lopen. We zoeken onderkomen in een restaurant nabij de gondel. De tijd doden we met meerdere potjes ‘Regenwormen’. Om de sfeer goed te houden, winnen we alle drie een potje. Op het moment dat de regen iets minder hard naar beneden komt en na de aanschaf van een poncho, lopen we terug richting het centrum. Halverwege worden de magen gevuld met lekkere bigos bij restaurant Gospoda Kolibecka. Omdat we gisteren toch teleurgesteld voor een dichte deur stonden bij de Gugu Bar, proberen we het vandaag opnieuw en tot onze opluchting zijn de poorten geopend en is er plaats bij de warme kachel. Uit armoede brengen we hier de middag maar door met een paar drankjes en een Pools kaasplankje. Het is vanavond alweer de laatste avond van onze voorbereidingstrip en ik sluit deze graag af met aardappelpannenkoekjes met goulash bij Karczma Bacowka. Tim en Rob vinden dit geen slecht idee en we wandelen die kant op. Onderweg wandelen we nog snel langs hotel Magnolia om de laatste zaken voor komende februari glad te strijken. Het komt allemaal goed! Eenmaal aangekomen bij Karczma Bacowka zit er een Kapela te spelen en we mogen eerste rij zitten. De aardappelpannenkoekjes smaken goed en het bleef nog lang gezellig.

Zondag ontwaak ik met een lichte hoofdpijn en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ook Tim moeite heeft om de dag te starten. Eenmaal aan het ontbijt krijgen we weer wat kleur op de wangen en kunnen we er weer tegenaan. Vanavond om 20.30 uur vliegen we terug naar Eindhoven en we hebben dus nog een dag om ons te vermaken. Na het ontbijt maken we een ronde over de markt in Zakopane en rijden we uiteindelijk via museumdorp Chochołów terug naar Krakow. We verkennen de oude stadsmuren met een wandeling en belanden uiteindelijk in een Ierse Pub. Onder het genot van een biertje en chocolademelk wordt er Engels voetbal gekeken. Aan het begin van de avond keren we terug op het vliegveld. Het inleveren van de auto gaat soepeler dan het oppikken op donderdag en met vijf minuten zijn we door de douane. Nog tijd genoeg om een laatste maaltijd te nuttigen, die tot onze verassing wordt uitgeserveerd door een robot. Met een goed gevulde maag stappen we het vliegtuig in en lopen we rond half elf vliegveld Eindhoven af. Regio Noord-Holland en Twente nemen afscheid van elkaar en belanden allen ‘s nachts weer in bed bij hun wederhelft.

We hebben met veel plezier de laatste zaken voor de komende wintersportreis voorbereid. Het wordt weer een mooie en gezellige week komende februari. Graag tot dan!

Tim, Rob en Daan